نگرشهای زیست محیطی
تعریف نظری
در اصطلاح “محیط زیست”، زیستن توسط محیط زیست احاطه شده و محیط در برگیرنده آن است. بومشناسی یا اکولوژی عمدتا به تحقیق درباره روابط بین موجودات زنده با یکدیگر و با محیط زندگی آنها میپردازد. هر موجود زنده پیوسته با موجودات زنده دیگر و نیز با موجودات غیر زنده اطراف خود ارتباط دارد و هرکدام یکدیگر را تحت تاثیر خود قرار میدهند. هرآنچه فرایند زیستن را احاطه کرده، آن را در خود فرو گرفته و با آن در کنش متقابل قرار دارد میتوان محیط زیست نامید (محمد نیا، ۱۳۹۱). نگرشهای زیست محیطی به عنوان مجموعهای از باورها، عواطف ونیتهای رفتاری فرد که توجه او را به موضوعات و رفتارهای زیست محیطی معطوف میکند تعریف شدهاست (شولتز، ۲۰۰۴).
تعریف عملیاتی
نمرهای که آزمودنیها از پاسخ به پرسشنامه نگرشهای محیطی تامپسون و برتون[۱] (۱۹۹۴) بدست میآورند این پرسشنامه دارای ۱۵ گویه میباشد که شامل سه خرده مقیاس انسان‌مداری، محیطمداری و بی‌اعتنایی عمومی است که برای ارزیابی نگرش به محیط زیست استفاده میشود. هرچه نمرهی وی بالاتر باشد نشان دهنده نگرشهای مثبت تر به محیط زیست میباشد.
[۱] – Thompson and Burton